مجله پژوهش سلامت

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی  عوامل موثر بر رضایت شغلی کارکنان خدمات درمانی و مقایسه آن با رضایت شغلی پرستاران انجام پذیرفته است.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی بر روی 301 نفر شاغل در بیمارستان فوق تخصصی نجمیه‌ در سال 1393 و بصورت نمونه گیری طبقه ای انجام پذیرفت. ابزار اندازه گیری این مطالعه عبارت از پرسشنامه رضایت شغلی JSS  و فرم مشخصات دموگرافیک بود. در این تحقیق از روشهای آمار توصیفی (میانگین، نسبت) و استنباطی (آزمون t و ANOVA، همبستگی)  و برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده گردید.

نتایج: نمونه حاصله، متشکل از 301 نفر که 27 نفر(9%) کاردان اتاق عمل و بیهوشی، 81 نفر(9/26%) پرستار، 18 نفر(6%) ماما، 43 نفر(3/14%) پزشک و متخصص، 66 نفر (9/21%) در شغل های اداری، 33 نفر (11%) در کار های پاراکلینک و بالاخره 33 نفر (11%) در شغل های عملی نظیر تاسیسات بودند. از بین عوامل دموگرافیک شاغلین، سن(001/0p<)، سابقه(001/0p<)، سمت کاری(018/0p=) و تحصیلات(001/0p=) رابطه معنی دار و متغیرهای، جنست(125/0p=)، تاهل (320/0p=) و نوع عضویت (07/0 p=) با رضایت شغلی رابطه معنی دار آماری از خود نشان ندادند. در این مطالعه کاردان اتاق عمل و بیهوشی دارای رضایت کمتر از پرستارن و پزشکان و متخصصان و شغل های پاراکلینک دارای رضایت بیشتر و ماماها، شغل های اداری و عملی دارای رضایت شغلی مشابه با پرستاران بودند.

نتیجه گیری: با اهمیت بیشتر به شخصیت پرسنل و افزایش حقوق و مزایا می توان رضایت شغلی را افزایش داد. همچنین با توجه به نتایج این مطالعه می توان به لزوم انجام اقدامات کاربردی جهت یکسان سازی رضایت شغلی کارکنان اشغال مختلف درمانی اشاره نمود