مجله پژوهش سلامت

مقدمه: هدف از این پژوهش بررسی میزان اختلال استرس پس از سانحه در بازماندگان جنگ تحمیلی می باشد.

مواد و روش‌ها: افراد نمونه از روش نمونه‎گیری شبکه ‏ای (گلوله برفی) انتخاب و تعداد 412 نفر از این نمونه بر اساس شهرستانهای محل سکونت انتخاب و پرسشنامه بین آنها توزیع گردید سپس بر اساس نقطه برش پرسشنامه کلیه افراد بالای نقطه برش انتخاب و از آنان مصاحبه به عمل آمد. سؤالات پژوهشی هر کدام یک به یک تجزیه و تحلیل و نتایج آن تفسیر شد. همچنین میزان اختلال در بازماندگان و ارتباط آن با شغل و تحصیلات افراد از طریق رتبه بندی بر حسب امتیازات شاخص استرس پس از سانحه با استفاده از آزمون T بدست آمده و داده ها با استفاده از آزمون ANOVA تحلیل شدند.

یافته‌ها: طبق نتایج، در افراد جانباز 51 درصد اختلال استرس پس از سانحه در میزان متوسط، در ایثارگران 9/69 درصد اختلال استرس پس از سانحه در میزان خفیف و در افراد آزاده 1/79درصد اختلال استرس پس از سانحه در میزان متوسط وجود دارد. بین میزان اختلال استرس پس از سانحه و شغل رابطه مثبت و معنی داری بدست نیامد. همچنین بین میزان اختلال استرس پس از سانحه و تحصیلات نیز ارتباط مثبت و معنی داری دیده نشد.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد میزان اختلال استرس پس از سانحه در افراد آزاده و جانباز بیش‌تر از بقیه بوده و بین این اختلال و شغل و میزان تحصیلات رابطه‌ای دیده نمی‌شود.