مجله پژوهش سلامت

مقدمه: سازش یافتگی اجتماعی میتواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی کودکان کار داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر افزایش سازش یافتگی اجتماعی در کودکان کار بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه ­آزمایشی و طرح مورد استفاده از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل همه کودکان کار سنین 8 تا 13 ساله استان تهران در سال 1400بودند که از بین آنها 30 نفر با استفاده از نمونه گیری در دسترس انختاب و در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند و هر دو گروه به پرسشنامه‌های فرم کوتاه سیاهه سازگاری واینبرگر و شوارتز (1990) به صورت دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون پاسخ دادند. نتایج با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغیره مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد، مقدار F بدست آمده برای تفاوت میانگین نمرات سازش یافتگی اجتماعی بین دو گروه آزمایش و کنترل، 58.94 است و سطح معنی­ داری این مقدار با درجه آزادی 1 و 27 پایین­تر از 0.05 می­باشد. بنابراین تفاوت میانگین نمرات سازش یافتگی اجتماعی بین گروه­ های آزمایش و کنترل معنی ­دار است و با 95 درصد اطمینان می­توان گفت که مهارت‌های اجتماعی، بر افزایش سازش یافتگی اجتماعی، تأثیر معنی­ داری دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان گفت، آموزش مهارتهای اجتماعی بر افزایش سازش یافتگی اجتماعی در کودکان کار تاثیر اساسی دارد.